Charterturen

Vel, der var min debut som charterturist over. Har innsett at det er en del koder som må lærast før ein har full effekt av dette livet.

Men me har hatt det knallkjekt, når me endeligt fann ut kos det virka. Me kom ner te ein by der gradestokken viste mellom 30 - 40 grader. Dag og natt!!!

Først syns eg det va fantastisk. Eg sendte tekstmeldingar der budskapet
va at eg elska dette livet .... Men så ....det blei for varmt for meg. Det va såvidt eg klarte å gå 15 m mellom kvar gong eg måtte setta meg ned for å leska meg med brus eller lemonade og av og til ei øl. Eg har jo ei fortid med jobbing i tropevarme så eg kan alt det der om inntak av veskemengede og at ein ska pissa lysegult!!!! Og så inn med salttablett. Det va viktig i gamle dagar.

Tirsdagen hadde me meldt oss på ein busstur te Dubrovnic. Samme temperatur, og ein lang busstur - då med aircondition. Det var ein flotte gammale by, på EU's liste over verneverdige byar, og med millionar av turistar. VELDIG varmt.

Så på onsdag morgenen sa eg te Ernst at hadde me nå vore med bussen/bobilen så ville eg ha flytta meg te ein aen plass. Eg hadde fått nok! Signe hadde i tillegg blitt forkjølte og tette av airconditionen.

Men så - då knekte me koden: me begynte å slappa av sånn så det ska gjerast. Tidligt ute med håndkle i solsenger under parasollen. Så rett etter frokost så slanga me oss der, bare avbrutt med ein tur i Adriaterhavet. Det var ca 25 m frå hotelldøra. Og for ein sjø!!! Det var som å gli ned i silke. Passeligt svalt, men alikavel varmt. Å så flaut eg heilt av meg sjøl. Eg e ikkje nåken delfin i vatnet, så det var hærligt. Ernst søkke, så eg lure på ka armering han har i beinå? Men du å du så fantastisk. Slumra litt under parasollen, godt innsmurt med faktor 30, og ned i sjøen med unevne mellomrom - bare avbrutt med ein lunsj, lett drapert med et klede rundt bikinien.

Og om kveldane promenerte me på promenaden. Og va på markedet for å sjå på juggelet. Fine tider.

Dei ansatte i servicenæringen i Markaska va fantastiske. Veldig serviceinnstilte. Smilande, hjelpsomme, vennlige og litt tilbakeholdne. Eg likte holdningane deiras.

Det va jo ikkje alt så va heilt innlysande for oss som alltid har feriert i buss/bil, og har hatt med oss alt som det kunne tenkast det blei bruk for. Kaffor va det ingen som sa te meg at Ernst ikkje trong dei fem langbuksene eg hadde pakka ned, når han hadde med like mange shortsar? Og at eg ikkje hadde bruk for den varma jakko eller genseren...

Eg måtte kjøpa meg et par sko å gå i. For føtene mine blei på fasong med elefanten sin. Det blei ein bestemorvariant to størrelsar øve det eg pleie bruka. Men neste gong eg eg nok litt bedre, for eg e heilt sikker på at detta gav meirsmak. Ska bare ikkje reisa på den varmaste tiå.

Det va godt å komma heim te kneipbrødet. For sjøl om eg såg fram te å få alt maten serverte, gjek eg fort leie. Me fann ingen kulinariske opplevelsar. Syns maten va kjedelige, men så va me jo bare på turistplasser og

Og nå e me snart klar te å fortsetta å feriera på "gamlemåten"