Førjulstanker

Eg nyte denna tidå her. Sikkert fordi eg har tid til det, siden eg er pensjonist. Men det er så mange opplevelsar som gjere meg mjuk i hjerterota. Og forventningen til kvelden. Det er bare et eventyr. Og så er det så fort gjort. Et øyeblikk, så er det første juledag. Nå kose me oss på fredagskvelden. Ernst er endelig blitt pensjonist. Eg er ikkje heilt sikker på om han nyte det, men eg gleda meg til fine frokoster i lag. Eg har jo lett for å gleda meg, og lett for det motsatte 🤭🤭🤭

I mårå kjeme gullå mine. Då må me jo bare ta fram smilesidå. Og det er ikkje vanskelig. Så mange klemmar og hemligheter gjere meg ydmyk. Og så har eg bestemt at det er heilt grei å ha ei fine julehelg sjøl om det er mange som ikkje har det. Det blir ikkje bedre for dei dei har det vondt. Men eg skulle ønska at ordet barnefattigdom var fremmedord i vårt land. Ka skjer - før i verden hjelpte me kvarandre, nå er kvar man seg sjøl nok.

I min barndom var det nok, men ikkje overflod. Eg huska spesielt ei julafta der me hadde tynne pølser og potetstappe - himmel for oss ungar, men var det pga økonomi eller fordi ungane ikkje likte lutefisk?  Og gavene var enkle. Eg fekk bøker. Eg kunne lesa før eg  begynte på skulen! Og elska den flukten...  Bestemor på Roa sa alltid at det kom til å bli nåke stort av meg som les så masse... Vel det blei vel kanskje ikkje så stort - men livet mitt er godt... og nå har eg den beste familien.men det er litt skummelt å tenka på at neste runde tall er 70. For mange trur at me bare sitter og venter på døden. Skrekk g gru. Men er håvet er klart og beingrindå tåle det, er eg med ei goe stund.

God jul