Det som stod på timeplanen min i dag, var tur til Egersund, til tannlegen. Rett nok til tannpleier, for han sjøl er veldig opptatt. Og det er jo like greitt for min del.
Siden dette slår stressen min ut på fullt, fekk eg ikkje sova før langt ut i de små timar i går. Når klokkå vekkte meg klokkå ni i dagmorges, skreik heile kroppen etter meir søvn. Men opp og hopp. Eg måtte i bobilen for å dusja. Superbadekar/dusj som blei bestilt i midten av mars og mottatt i slutten av juni første gang, og for et par dagar siden andre gang, er fremdeles feilsendt.... Så livet er sånn passelig primitivt. Men eg fekk goe tid til både kaffi og sjeva. Hadde time klokkå tolv, og eg beregna goe tid! Som mange på min alder gjer, og tok avgårde klokkå elleve.
Med radio på, og goe utsikt i flott klarvær bar det avgårde. Eg vil ikkje væra et segalår i trafikken, så eg trykke inn fartsholdaren sånn fem kilometer over anbefalt fart, og syns dette går fint. Eg hadde ikkje ein einaste bil bak meg før eg var på Tengs. Eg hata når de ligge i bakrute mi. Men nå, når eg var åleina gjekk det fantastisk bra. Eg haldt godt på rattet i svingene, ville ikkje ødelegge den goe flyten med å bremsa. Det var kun når eg møtte store bilar eg flytte på foten, stort sett låg føttene i kvileposisjon. Sjøl dei usynlige rundkjøringene i Egersund takla eg fint, før eg svingte inn på Torget på ein ledig parkeringsplass. Eg brukte for første gang Easy Park. Og det såg ut som eg fekk det til. Låg iallefall ingen bot på rutå når eg kjørte ut.
På venterommet var det Koronaklart. Nøye streka opp kor me kunne væra, og spriten stod klar. Det var bare meg og ein frå Ualand der inne. Og når me fekk oia oss litt øve pandemier, ungdom, sverigereiser og sånt, så kom me fram til at me var heldige som budde i Norge.....
Eg blei henta inn. Og siden dataen var «nede» gjekk det litt tid i stolen, med mulighet til egne tankar. Sånt omtrent for tjue år siden, i mitt arbeidsliv, var svaret frå Datahjelperne våre, at me skulle trekka ut kontakten, venta et minutt, og starta opp igjen. Sånn kvar tiende gang hjelpte det. Men når de skulle forklara andre løysningar til meg, dataidiot, stod som oftest røyken ut av øyrene og håret til værs. Det er nok derfor eg blir så imponert av hu tannpleiedamå som var heilt ubemerka av at dataen ikkje var samarbeidsvillig.
Hu skrapa og grov, rydda i desse lommene som finns rundt tennene mine. Utrulig ka som finnes der. Og eg har helst blitt litt værre med årå. Eg trega meg syke at eg ikkje er meir iherdig med de små børstane, og er livredd for at hu ska spørja meir detaljert om kor god eg er på dette reinholdet. Då måtte eg tilstått at det finnes mange kveldar eg bare hoppa over alt, og stupe til sengs. Men nå skal det bli andre boller. Neste gang blir det kirurgi blei eg lova. Lukt av svidd tannkjøtt er ikkje den beste parfymen.
Men damå gjorde et framifrå arbeid, og eg slapp laus, og kunne dansa ned til bilen. Eg satsa på at Easy Parken virka, og Yeti’en rulla lykkelig tilbake til Varhaug. Etter ein Facebook pause blei det servert fiskeboller, og så blir det plutselig kveld.
Sånn har det seg at ein time hos tannlegen tar ein heil dag.
