Rydding

Vel, me e på slutten av året. Eg har prøvd meg på rydding.

Først fekk eg nytt garderobeskap. Eg har aldri nåke å ha på meg. Men sjøl om eg har heve klær i to søppelsekkar blei skapet fullt.

Og det gamla fekk Ernst. Det e jamen fullt det og. Og han slite med å hiva!!!  Alt kan brukast te nåke...

I dag har eg tatt for meg et skap som Ernst "eige". Oh, oh,oh. Det e et slit. Men me fekk nå ut ein goe del. Og plutselig kom det fram forskjelligt som han hadde leita itte. Ikkje løye han ikkje finne det. Leita har han aldri kunna. Han åpna skapet og ser inn.og så lukka han  det...  Me har budd i detta huset siden 1976 men han lure ennå på kor ting e. Han har jamen vore heldige med kånå - siden eg stort sett vett kor di e henn

Men han vett ikkje om alle prosjektå mine for neste år. Har prøvd å ymta frampåi dag. Og han e ikkje heilt uvillige te mine planar. Det e det goa med Ernst. Han kan altslags. Så derfor å eg bare væra glae for det. Det e eg. Men når våren nærme seg vil han ut med bobilen. Då nytta det ikkje ka eg lokke med ... Jammen har me det kjekt og. Eg gleda meg te neste år. Alt tale for at det blir bra. Viss me beholde helså og alt det der.... Men det ska me. Og så gleda eg meg ekstra te denna sommaren!!!!

I dag har eg sett på gamle bilder. Det e det som vise kos tiå går. Når mine foreldre/svigers va  på denna  alderen syns eg di va steingamle.   Løye kos me forandra meining.

Tusen takk for 2013. Velkommen 2014!!!'m

Julehandel

Eg e ferdige med julahandelen for i år. Hurra!!! Det har tatt krefter og tid.

For et par veker siden starta søster mi og eg med julegavekjøp. Me hadde goe sko, og stod og klorte på dørå på kjøpesenteret når de åpna om morgenen. Det var alvor i blikket når me strente avgårde. Om me meia ned nåken i rullator eller krykker på vår vei så såg me ikkje det sjøl. Her sko det handlast!!!! me va stort sett enige om at me hadde gjort goe valg når me nåken timar seinare la inn årne. Ganske fornødde med oss sjøl. Etterpå sko me ha ein kulinarisk opplevelse ein eller aen plass, men fant ikkje nåken sånne  plasser. Me enda opp på OBS kafe på Bryne og meska oss skikkeligt med junkfood.  Måtte hiva innpå ein ekstra syrepille når eg kom heim og gangen i fordøyelsen var på sitt høgaste.

Men det e klart, det var fremdeles ein del så mangla. Så for nåken dagar si fekk eg Ernst te å kjøra meg te Kvadrat. Eg visste ikkje ka eg sko ha, men eg ville ha ein runde forå sjå om eg kunne bli inspirerte. Hjelp!!!!!! Snakk om å gå i kø. Snakk om å ikkje bli inspirerte... Han så va med såg ut som han lei den værste lidelse. Men han e goe te å bera posane. Men utøve det e det ikkje hjelp til å finna goe presangløysningar hos Ernst. Det e liksom ikkje hans område. Det e lika nølande om han e positive elle negative. Ikkje så løye kanskje, han e alltid blitt nedstemde visst eg har meint nåke aent - på det feltet.

Men det ligge å gnege, det at eg ikkje blir ferdige med handlingå. Så i kveld tok eg og Signe avgårde. Eg har drege kredittkortet så det rauk av det. Då har eg ikkje peiling på kor masse penger eg har brukt heller. Men eg e ganske fornødde.

Eg e ferdige!!!! Nå gleda eg meg bare til å gi dessa gavene. Og så håpa eg di felle i smak. Men alle har byttelapp - sånn for sikkerhets skyld!!!

Tur for de voksne

Eg har vore på tur. På busstur te Ålborg. Me var ein heile buss med venner, og våre venners venner. Fantastisk kjekt.

Det e jo sånt me gleda oss te i lang tid. Me i aldersgruppa frå 40 til 70 kan kunsten å leva livet. Det e bare ungdommen som trur me e nåken seige sofaslitarar uten gleder. Å du og du så masse de har å læra av oss!!!

Allerede på bussen på formiddagen går skravlå nåke enormt. Stemningen e goe. Det mesta e naturligt, med litt hjelp av smilevatn. Turen til Kristiansand går fort, og i restauranten på båten e både maten og ølet godt. Kan me ha det bedre?!!! Og plastposane blir sånn lettligt fyllt opp i taxfree'en. Me må ha nåke i reserve i tilfelle .... Men i Danmark e prisane på et nivå som gjere at me ikkje trenge å lura oss te på rommet. Det e uvant for oss å eta og drikka uten at det vise særligt i pengetaskå. Så då e det bare å fråtsa i alle nytelsane som kjeme i vår veg.

Ein del av oss brukte litt tid på shopping. Eg hoppte elegant øve den delen. Slite med å finna dei perfekte kledno i utlandet. Det e nåke med størrelsane.... Og det e grenser kor masse mat Ernst og eg kan ha i fryseboksen. Et brød vare meste ei heile veka, og eg handla helst på impuls rett før eg ska laga middag. Så derfor blei det bare dei to pakkane med bacon eg ikkje trong som blei med meg heim.

Me var ein kjempeflott gjeng. Og når Alf Jan tar fram gitaren og synge alle dei goe kjente sangane då kosa alle seg. Heila reisefølgje koste seg på lørdagen når me hadde sang og kos på røykeplassen så når me toga avgårde for å eta middag den kvelden va stemningen kjempegod.

Me åt både vel og lengje. Og så bar det ut i verden igjen på jakt etter nye opplevelsar. Me ler av fortellingar me har høyrt før og skryte akkurat passeligt. Nok til at stemningen helle seg på toppen. Me prøvde å komma oss inn ein plass der det såg ut som om de eldste gjestene var 22 år og 3 månader. Heldigvis var der fullt. Me trenge å gå på plasser der støynivået (musikken) ikkje er høgare enn at me kan snakka med sidemannen.

Øvelsekjøring

Dei så kjenne meg vett at bilkjøring ikkje e favoritten min. Og jaffal ikkje i mørknå. Og JAFFAL ikkje når det regne. Og når eg då i tillegg mangla retningssans.... (ikkje litt) men totalt ...

Vel eg har lovt å henta Ernst og nåken kollegaer på flyplassen i mårå kveld. Hjelpe meg!!!!! Signe kjenne te kossen morå e, både når det gjelde bilkjøring og retningssans. Hu fortalde meg i kveld at eg fekk øva på å kjøra te flyplassen. Normalt så forventa omgivelsane at det e Signe som bør få hjelp og rettledning, og at eg e ressurspersonen. Men på detta punktet var eg føyelig som ein svulten kattonge.

Me tok avgårde. Det regna nåke forferdelig. Og første bøyg var år me kom te Klepp. Tunnellen var stengt. Då sa Signe: Sissel (i læringsprosessar e eg ikkje mor men Sissel), detta klare du godt. Slapp av og ta tiå te hjelp. Og når du kjeme fram kan du slå deg på skuldrå,og sei at Detta klarte eg godt!!!  Mon tru om hu har høyrt det før?

Me fortsatte. Eg kom meg igjønå Klepp. Godt der e låge fartsgrenser. For eg fekk mesten gnagsår på øyrene,  fordi skuldrene knekte så fælt. Og hadde det vore ein som hang på baklyktene i tillegg....

Der va nåke få skilt som viste flyplassen, men den veien eg trur me pleie ta va ikkje skilta. Så derfor tok eg ikkje sjangsen. Pokker ta vegvesenet. Dete altfor lite opplysningsskilt for tullingar der ute. Eg kjørte jo te Sola sentrum då. Men det e jo feil.  Så hadde eg et par rundar rundt i nåken rundkjøringar. Men der me har kjørt før e det nå sykkelsti. Og det e filer og piler i alle retningar. Jammen ikkje godt å finna ut av i mørknå og pisseregn.

Signe sa me blir gamlare i mørknå, og ser dårligare. Men hu trøsta meg og rettleda meg itte alle kunstens reglar. Eg kom jo i det stadiet at skuldrene og nakken verkte nåke forferdeligt og så må eg alltid på do år eg blir stresste...  Eg kjørte iallefall på strekningar eg aldri kan huska eg har sett før..Signe meinte eg va ein goe sjåfør. Klarte te og med å kjøra forbi ein sopebil.

Me eksamen e i mårå. Finne eg fram te Stavanger airport Sola? E der nåke så ser ei eldre piistrenge forvirra så kjøre rndt og rint i rindkjøringane - det kan væra meg

Syng med oss

Eg har vore på trekkspelfestival, tri heile dagar til ende - pluss litt søndag.

Eg e ikkje goe på å høyra om de spela rett elle gale. Eg e ikkje heilt tonedøv, men eg klara ikkje alltid å skilja Pål sine høner og Småsporven gjeng i tunet....

Men for meg e ikkje det poenget. Det e bare så kjekt å væra ein plass der alder kun er et tall. Trur nok der var få førtiåringar eller yngre. Majoriteten var nok helst 60 og oppover. Der var 80 årige menner som hadde dratt buksa godt under armane og festa med belte. Sånn for å væra på den sikra siå. Men dansa kunne de. Polka, reinlender og sving var som ein lek. Eg blir andpusten av å sjå på. Ernst og meg e ikkje dei ivrigaste på dansegolvet. Me kjeme litt te kort der.... Og eg har ikkje kondis te all verden heller. Eg såg damer med mange år på baken som svingte seg i dansen så kjolen flaut rundt de. Og alle såg så glade ut. Ikkje må me stilla med siste mote heller. Men ein liten dram e ikkje å forakta ..... Det lika både damene og mennene... Og eg og ...

Og der va mange flinke spelemenn. Det sa alle, både dei så har greia på det, og dei så ikkje har

Me fekk sol,og regn annakvar dag. Det kan jo væra lurt, for då kan det jo henda ein ikkje bruka opp heile energien med ein gong. Kan ta oss inn igjen på ein regnværsdag. Men dei irvigaste spelte nåttå lang. Så då gjelde det å ta det med godt humør viss ein hadde tenkt å sova......

Men nå kjennes det godt å sløva i godstolen. Eg hadde med nok klær til tre familiar i tre veker. Så nå må eg på sortering på ka som e reint og ka så ikkje e det. Eg lære aldri -  men regnjakke det hadde eg ikkje med ......

Og det blir koteletter ein av de nærmaste dagane, og pølser.... De selge mat på festival. Og den va knallgoe!!!

Gleda meg te neste år.

Javel ja

Me e i august. Eg e ikkje sikker på om det er seinsommar eller tidlig haust. Me vett egentlig ikkje ka me kan forventa. I hallsøvnå om morgenen kikka eg ut for å sjå om eg må ha ull under, eller om det kan bli litt meir lettkledd. Har sluppe ullå te nå.

Det kan væra vanskeligt å ta rektig valg i hallsøvne om morgenen. Eg sjangla inn på badet, to minutt i dusjen og ein raske kikk i speielen. Eg lure på kaffor me får sånne viker nedøve når me har passert middagshøyden. Me blir så sure av det. I vår alder sko vikene gått oppøve, sånn at me ser litt meir smilandes ut. Trur det er ein konstruksjonsfeil der. Og så e det å tre på dei utvalgte kledno. Uff, uff, uff. Me sko vore fødde med pels.  Så pussa eg tennene - før eg ete... Kan ikkje eta med den guffne seige smaken. Vett det e i feil rekkefølge atte skjevå kjeme ittepå. Men så e ikkje tenner og tannkjøtt utstillingsvare heller då ...

Og så starta dagen. Og løye med det. Stort sett så går det godt.

Eg lika egentlig denna tiå me går inn i. Litt sånn hallmørke kveldar. Goe te i koppen og goe ost på kjeksen. Det e jo ikke særligt sunt, men det smaka godt. Eg har kjøpt nye planter te vinduskarmen. Dei eg hadde igjen var  ikkje særligt fine, men dei fleste hadde avgått med døden før me reiste på ferien. Te og med svigermor syns eg hadde fæle planter. Men eg prøve å gjera sånn som han som skulle læra hesten av med å eta: de får vatn kvar lørdag, og må stå i vinduet sjøl om det e steikande sol - og glømme eg det ein lørdag, må de venta ei veka. Så det e klart at nåken bukka under for detta vannstellet. Drivhuså ska og leva og pengene sirkulera. Det e vel ein av grunnane te at eg aldri kjeme te å bli rike.

Det går forresten sakte framøve med vinterstovå mi. Prøvde å ta med gubben for å sjå på sofa sist lørdag, men der e me på kollisjonskurs. Får drøya 'an litt....

Me e meir enige om at tørketrommelen går mot slutten. Han får gjenoppstå etter gjenvinning. E ikkje heilt sikker på ka de gjenvinne tørketromlar te forresten. Sko egentlig hatt ein tørketrommel som la i sammen klær og bar de inn i skapet og.  Eg prøvde det trikset med å henga klær på snorå på mandag. Og så glømte eg de, og så kjørte bøndene ut lort. Javel, de henge der ennå. Har ikkje lyst å vaska de ein gong te, men det må eg vel. Ønske meg nabovarsel når det ska kjørast ut drit.

Men nå tar eg meg sammen og plukke ut or oppvaskmaskinen, gleda meg te fortsettelsen av livet. Akkurat å er det bra. Det gjelde å huska på det!

Siste kapittel ferie

Me e på heimveg. Nå er me kommen til Ålborg, som er siste stopp før ferja tar oss til Kristiansand på torsdag.

Eg, Ernst, Signe og Tom Tom har hatt ein fin ferie. Må meste skryta litt av Tom som har geleida oss på rett veg, med få unntak. Han er sannsynligvis ein dresskledde fyr med kvit skorte og gullmansjettknappar. Det e ikkje møkje humor i hans rettleiding: avkjørsel lenger framme, hold til høgre, osv.  Men eg trur det kunne vore fint å hatt han som kavaler på restaurant. Han hadde garantert valgt den rette maten og vinen... Men utover det føretrekke eg andre kvalitetar.

Han lurte oss te å kjøra ned i Osnabruck. Der hadde ikkje me lov å kjøra, siden me ikkje har rektige utslepp på avgassane. Nå klarte me å snurra oss utigjen, mellom fruktboder og blomsterkassar, og uten at politiet kom.

I Koblenz hadde han ikkje fått med seg at me vege øve fem tonn, og geleida oss in på ei bru med max treogethalvt tonn. Me kjørte ei stund i rundt før me fant rektige utgang. Men ellers så har Tom og eg hjelpt Ernst så godt me kan. Tom seie kor me ska kjøra og eg seie ÆÆÆÆ du e for nærme, rød lys og annen nødvendig informasjon.

Me har iallefall fått sykla masse på denne ferien. Det er jo sikkert bra, det betyr at eg har samme størrelsen når eg kjeme him som då eg reiste. Det til tross av større inntak av vin enn det lægeforeningen anbefala. Men nå er det jo snart stopp på den slags utskeielsar. Det er ikkje langt frå alkohol-likar til alkoholikar....

Me var og innom Trier på vår Moseltur. Der og finnes det borger og slott å besøka. Men då var eg igrunnen metta av den slags. Me har truffe masse kjekke folk. Og eg lure på om eg ser så fotlause ut som eg til tider føle meg, for eg har igrunnen fått hjelp til problemer før eg visste eg hadde di...

I Trier måtte Ernst igjen fram med verktøyskrinet. Giret i markiså trakk sitt siste sukk, eller iallefall mesten. Det var ein del tause tilskuarat når han drog fram gardintråppå, Signe lyste med to lommalykter. Eg såg på. Men jamen klarte han å brekka opp og finna ut ka så sko te. Mangla utstyr, men fekk lagt seg ei "skjeva" av et kalkulatorlokk, og vips så virka giret igjen. Men eg e redde for at me må gå til anskaffelse av nytt når me kjeme heim.

I dag ska me gå i byen. Eg e glad i kjøpemat så andre har laga. Det e meste det besta med heile ferien. Men nå gleda eg meg og til å komma heim. Ska bli løye å få treffa igjen Trixie (katten) Svigermor har trufast mata henne og gitt henne kos, men eg vett hu savna oss for det. Og så er det spennande om sauen har klyppt plenen, eller om han har gått seg fast i ein busk. Og så gleda eg meg te at Ernst ska ta fatt på sommarståvå mi igjen. Då må det ikkje væra for fint vær, for då finne han på andre ting. Eg har kjøpt nåke bling som ska pynta opp der inne. Det va det kjekka. Det som er mindre kjekt e at eg og har tannlegetime i neste veka ...


Det vil eg ikkje fortelja om.

Ferie - kapittel 2

Me e godt i gang med ferien. I Osnabruck var me to netter. Eg sykla inn te byen med godt mot. Alltid kjekt å væra klar for nye kupp av ymse slag. Ernst e ikkje lika glad i ta på ting leken, så derfor blei det ikkje nåke handling. Me koste oss med god mat og drykk, og sykla heim otte å ha settoss om. Heimturen føltes drygare enn bortturen. Det gjekk så seint med meg at Ernst måtte ned i lågaste gir for å følga meg (eg gjekk og ledde sykkelen altså) og plutselig var heila giringå te Ernst ute av laget. Men me har kjørt rundt med gamle bussar i 25 år, så gubben reise ingen plasser uten verktøy. Så litt prøving og skruing så var altpå plass i gjen.

Nest dag for me avgårde til Køln. Hadde sett ossut ein stellplass i passelig sykkelavstand frå byen. Når me kom glidande inn såg det ikkje særlig lyst ut. Men det kom masse hyggelige tyskarar og vips så hadde me den siste ledige plassen. Snakk om flax!!!!

Me var i Køln og selvfølgelig i Kølnerdomen. Det er et imponerandes byggverk. Eg tenkte litt på dei stakkarane som har bygd dette. Jamen må det ha vore dyktige fagfolk. Og så tenkte eg litt på alle pengene de har brukt på detta opp igjønå årå. I den tidå når folk mest ikkje hadde til mat. Me var inne i skattkammeret og det blenkte i edelsteinar i ringar og koppar og septer og messehagl og staup. Ja eg vett ikkje ka alt var. Men det var masse gull og glitter. Så viss den katolske kjørkjå hadde brukt nåke av dessa herlighetene til å fø opp folket så hadde det blitt masse mat av det.

Men eg blei litt fyllt av ærefrykt og. Eg kjente et behov for å bli snillare, og eg blei takknemlig for det eg har. Så den tiggaren som fekk ein tiseddel euro av meg på utsiå, han trudde mest ikkje sine egne auer.

Og den siste kvelden me var der var det ein spesiell lysfest langs Rhinen. Det var ein folkevandring ned til elvebredden, og folk hadde med seg mat og vinog øl. Og alle var glade. Langs elva tente  de små bål, og sat og venta på det som skulle skje. På elva gjekk store elvebåtar pynta med kuølrte lys og fyllt med folk. Ca kl hallelleve starta showet. Det var et filharmonorkester som spelte, og de sendte opp fyrverkeri etter musikken. Det var over alt!!!! Et mektig syn som varte tilover midnatt.

Etter Køln kom me her til Koblenz. Her er sydenvarme og vel så det. Og me har fått ein flotte plass heilt i kanten av Mosel/Rhinen. Dei to elvene møtest her. Så det er masse krusbåtar og andre og sjå på. Og så er det ei flotte borg som me har vore på'i dag. Måtte ta gondol,opp. Og eg e skeptisk te sånne innretningar. Men det gjekk godt. Me såg på ein masse der oppe. Meste så det blei i mestalaget med kultur. Må sei eg blei litt skuffa år eg såg brynjene til vikingar frå 1600 talet. Det kan ikkje ha vore større enn ein tolvåring. ... Og eg som har drøymt om å bli redda av ein flotte viking med lyst langt hår til ryggen og skinnbuksa osv. Nei, eg får halda meg te Ernst.

Me har inntatt lunsj på ein uterestaurant i byen. Det var nok av plasser å velga i. ... Og i dag måtte eg ha vatn te vinen. Eg turte ikkje anna, siden det e så varmt. Men me har hatt det kjekt i dag og. I morå fere me cvidere til Ernst. Det blir greier....

Ferie kappitel 1

Vel, me e i gang. I dag e det tirsdag. Me har snart brukt opp to dagar, pluss helgå. Eg har nok vore greie i det sista for Vårherre har belønna meg med et fantastisk vær. Me reiste i frå Mandal mandag nokså tidlig, etter frokost. Dei så kjenne meg vett at eg må ha goe tid. Me kan jo punktera, eller det kan bli stopp i trafikken. Masse ulykker i desse tider.... Og e det ikkje lika godt å stå på påkjøringsfil i Kr.sand så det e å ligga i graset i Mandal? vel me fekk 3 timar å venta der.....

Båtturen var fortreffelige. Me hadde kjøpt sittestolar. Av erfaring vett me at det er ein kamp om plassen på desse fergene. Men det var ikkje ein einaste turistbuss fyllt opp med Dressmannskledde 60 + eller damer med rosa briller og knekorte bukser som slite i alt i taxfree'en. Me hadde god plass. Kunne sitta å sjå på alle dei små bavianene som hylte etter meir snop!!!!! Og dei så hadde fått masse snop og prøvde å gå på  veggene. Eg kan ikkje huska det va så gale i mi tid, men me hadde jo bare fullungar.

Vel, me var jo i taxfree'en me og. Eg sko jo ha rødvin. Der var ein svenske som sko gi gode råd. Og eg spurte et inteligent spørsmål..... Sånn at han fekk sagt at han skjønte eg hadde greia på vin. Og då
blei eg så fornødde med meg sjøl - den verdensvanta- at eg spurte etter . Og plutselig stod eg der med to flasker til400 pr stk og ei te 300. Kunne jo kjøpt 3 kassar på ccitti til den prisen! men ittepå forta eg meg vekk, så han ikkje sko oppdaga kunnskapsmangelen. Eg har gode smaksløkar!!!!!! Men eg huska aldri ka eg drikke. Trur gjerne hjernecellener blitt så blanke at det ikkje er fleire krokar å henga nåke på.

Ja, ja i begynnelsen på ferien har eg god råd

Me kjørte te ein rasteplass og la oss te for nåttå.og eg har nok lært å sova nå. For i dagmorges blei eg vekte av Signe med smilestemme. Det var bare å komma seg opp. Ernst gjekk som ein tiger i bur. Han kunne jo gått ut og tellt trailerhjul eller noe såntt, men det gjekk godt. Me hR snakka fint te kvarandre heile turen, med få unntak....

Citti Park var neste stopp. Det gjelde å få nok alkohol og snop,

Mal for feriestart

Vel, bilen e pakka - trimmde til siste krok- nå er det ikkje lenge te. Bare to dagar te på arbeid..

Og då skjer det mesten alltid det samma. Me e litt ampre før tenningå blir skrudd i. Eg har ein følelse av at eg må huska på alt, men den andre parten har vel kanskje og den følelsen. Sannheten er vel at me har kvar våre saker å ta hånd om. (trur eg har meir ...)

Og så den følelsen når  me bakka ut av gardsrommet. Då kan me krølla oss velfornødde sammen og gløtta øve hekken te naboen. Det e bare å slå i kaffikoppen.

Så starta det. Eg e ganske møkje med å kjøre, for å sei det sånn. Eg sjekka ut om det e bilar på vegen, om der e ungar som ser ut som om de vil sykla rett ut og ein masse anna

Når me svinge inn på Buevegen kan du ta deg gift på at då er der ein traktor med svære, doble hjul føre oss. Den må me  jo forbi. Eg hata desse veiene uten gule stripa!!!! det ser alltid ut som om det ikkje e plass. Eg krype i samen i påvente av bråstopp og svidde traktorhjul. Og så hyle eg!!!! Og Ernst kjefta: "ska du få meg te å kjøra av veien!!!!". .. Og Signe vil væra diplomat, så hu spøre om me ska bytta plass, sånn at eg kjeme litt vekk frå frontvinduet.

Så går det bra lenge. Heilt te eg får for meg at han kjøre litt vel ut på kanten. Eg helle foredrag om dårlig veiskulder, og om store bilar som har velta med fryktelige følger. Men ifølge Ernst kan ikkje det skje viss me bare helle oss i bevegelse. Akkurat så eg trur på det!!!



I tettbygd strøk e eg opptatt av å følga med på trafikklys og humpar i vegen. Eg ser det er ein hump og så seie eg stillt: hump, hump, hump eller så ser eg lyså: då blir det rødt lys, rødt lys, rødt lys. Maen e øve seksti, og klart at reaksjonsevner blir svekka. Han bør vera glad for å ha ei kåna så passa på. Men han e ikkje det.

Når me nærma oss målet får eg beskjed om å finna ut kor me ska kjøra. Sjå på skilt og sånnt. Men då e eg ikkje med lenger. Det e jo han så e sjåfør...  I den seinare tid har jo alle GPS. Me har minst fira. Kjekt å ha. De seie ifrå kos me ska kjøra i kryss og rundkjøringar. Trenge ikkje tenka ein tanke sjøl. Den eine vår seie og i frå om det blir kø, eller regn.han gjere alt slag. You name it. Eg har jo ikkje heilt forstått kaffor han der maen ska halla på å snakka når me reise te Mandal. Me kan jo veien der. Men han tyte på sitt. Han og ønskekonserten.

Snart ferie!

Nå er det blitt sånn i mitt liv at ferien kjeme meste lika overraskande så julå. Det va alt så sko vore gjort før ferien. Skitt, det blei ikkje i år heller. Og så e det sånn at eg bruka ganske lange tid på å planlegga i håve ka eg bør gjera, ka eg ska gjera eller ka eg vil gjera. Og plutseligt blir det helg, og då har jo eg vedtatt kos. Og å vaska klær til ferien kjeme ikkje inn under kos. Akkurat nå så går planleggingå mi ut på om eg ska gå ut i bobilen og riva av sengetøyet for å få det vaska. Men så e det sånn, eg vett ikkje om bøndene har tenkt å parfyrmera med skittlokt ikveld. Og då e det så irriterande visst eg har vaska sengtøy og visst eg i tillegg har hengt det ut. Eg trur me vente litt..

Eg har skaffa meg nye reiseforsikringskort. For kor blei dei andre av? det e akkurat så sånne ting forsvinne dei få gongene i året eg sko ha hatt tak i de... Så nå må eg bare få tak i et "grønt kort" te bilen..

Og akkurat nå passte  dei styrande økonomane å snakka sånn  at Euroen plutseligt blei dyrare. Ja det får så væra. Eg bruke alt for masse penger på ferie alikavel. Prøve å lura meg sjøl te å tru at eg tjene det inn igjen på den vinflaskå ekstra eg tar med meg heim. Som regel vett eg ikkje ka eg ska kjøpa, og enda opp med nåke surt merakkel. Men den følelsen av å ha gjort kupp!!!! Du og du.

Kor masse rask har ikkje eg kjøpt med meg heim frå mine feriar: kubbelys med skjell, stråhattar, for trange kjolar, skåler og telysholderar... Alt detta som me kan få på Coopen eller Spar Kjøp.... Uten å kjøra rundt med overvekt.

Det e vanskeligt å hiva og, når ein leve samen med ein som ser at det mesta kan brukast te nåke. Og han har jo i mange tilfeller hatt rett. Men eg syns ikkje spikerpakken og fishermans friends bør ligga te punt i hylleseksjonen min likevel. Sjøl om han kan få bruk for det ein gong. Så då hive eg, og det blir rabalder.

Men nå ska eg bare tenka ut ka slags livsviktige ting - foruten klær i tre veker, og til alle slags forhold - eg må ha med meg.

Må innom apotekter itte tabletter for laus mage og hard mage og håve og hals og plaster og sjampo og dusjsåpe med den rette korken og solkrem og bodylotion og ka har eg gløymt.

Passå ja, oj, oj E det løye eg må slappa litt av før eg tar med meg pass, reiseforsikringsbevis og dopapir for å gå ut i bobilen for å henta sengetøy for så å hiva de i vaskemaskinen for så,å håpa at bøndene tar ein kvilekveld.

God ferie!! Blir gildt!!

Eg lure på....

Eg lure  ganske mange ting. Selvfølgelig er det ikkje nødvendig eller livsviktig for meg å finna svarå. Men eg syns at det e løye at så masse ska væra så vanskelig å forstå. F.eks. Så skryte Coca Cola i reklamen  at de tar samfunnsansvar og gir oss mindre kalorier, bl. a. Fordi de har brusen i mindre flasker nå..... Men e ikkje det ein nye måte å tjena meir penger på?

Eg forstår heller ikkje kaffor alle de så levere teletjenstar med så mange muligheter for å velga feil abonnement. Kan det ikkje enkelt og greit kosta litt å ringa og litt og teksta og litt for data.

Kaffor ska me velga to varer på Coopen for kr 49, når me bare trenge ei????

Eg har i mitt liv høyrt på ein masse motivatorar eler coach'ar eller ka de å kalla seg. Dei ska få oss til å leva litt i skyene. Eg e jo egentlig en person som tar lett av, men å helsa på meg sjøl kvar morgen og sei til speilbildet mitt: Du er ei solstråla - HALLO - eg trur ikkje på den speielen!!!! Eg e ikkje ei solstråla, jaffal ikkje i sjutiå om morgonen.

Ein annen av dessa kloke håvene sa at me aldri møtte problem, bare situasjonar som må løysast.  Vel, for meg e det et problem at kledno mine e blitt for så. Og eg vett at einaste måten å løysa det på e å springa Varhaugmilå og å leva på kinakål. Men det har eg ikkje lyst te. Og då e det ikkje ein situasjon, men et problem.


Eg er full av beundring for dei så alltid gjere dei rette valgå. Dei så trene, ete sunt og så utvida horisonten uansitt aldeDei så aldri sette seg ned bare forå sitta. Di perfekte med andre ord. Men eg trur de må ha det ufatteligt  kjedeligt.

De trenge jo aldri trega på åke så helst. Dei vil aldri oppleva å dansa svanesjøen med fjør rundt livet, og trega seg syke dagen ittepå. Og så le seg i hel av det 10 år ittepå..... Selvfølgeligt har eg gjort det.

Feriedag i mai

Eg har hatt ein feriedag i mai. Og det kjenne eg. Det var et slit å komma ut av sengå i dag tidlig. Og grunnen er at eg i går prøvde meg på avlat. Sånn som katolikkane gjorde, eller kanskje gjer ennå. Eg hadde et snev av dårlig samvittighet. Derfor stod eg tidlig opp i går, på min feriedag. Eg gjekk ut og trekte pusten, og så henta eg utstyr som må te for å luka. Og luka sidestille eg med å vaska klær, det er lika lite kjekt.

Så e det sånn, at eg har litt dårlige kne. Derfor får eg ikkje te å ligga på kne når eg kjempa med ugraset. Så eg tredde på meg ei oljebuksa av den gamle sorten. Det va nemlig vått i graset. Då kunne eg ligga henslengt. Nåke lignande sånn som dei gamle grekerane gjorde når de fortærte drueklasen. Heldigvis va det ikkje mange som såg på denne seansen. Eg tok ikkje pause før eg hadde haldt på i ein time. Det ser framifrå bra ut!!!

Ærlig talt, så hadde eg tenkt å ta ei økt i dag og. Men så blei plutseligt Vårherre på mi sida. For nå har han åpna for dusjen, og då lar me væra det der utearbeidet. Og godt er det, for det finnes musklar i min kropp som har lagt inn protest.

Dermed har eg ein heile lørdag til disposisjon. Kanskje eg ska væra ei goe husmor og goe kåna i dag. Eg har fått oppskrift på ein goe dessert eg kan laga, eller eg kan støvsuga unna sengå. Me får nett sjå. Må ha litt meir kaffi først.

God lørdag!!!

Er me flokkdyr?

Eg har fundert litt på om me e flokkdyr? Det så skjer når me kjeme te månar me mange raue dagar i kalenderen så begynna me å bli urolige. Litt ekstra stell i bobilar eller campingbussar. Me går innom nærmaste Coop for å fylla kjøleskapet opp med pølser og anna usunn moro. Med forventning i blikket rugga me kjøretøyet litt fram og tilbake, sjekke luker som bør vera lukte, og om ryggekameraet virka i dag, før me fylle i kaffikoppen og lykkelige fere avgårde. Me ense ikkje om det regne i strie strømmar. Har liksom ein forventning te at det vil gå seg te...  Heima har me store hus med masse rom. Fryseboksar med all verdens gosaker i, varme på veggen og do så det seie plask i når me brukar det. Burde absolutt vore å foretrekka. Ka e det då så bevege radaren i håve  te å kjøra ut i flokk for å treffa likesinna?  (eg har ikkje radar, eg e bare med)

Kan det væra den utruligt goe stemningen me får te? Sjøl om me rigge oss te unda teltdukar, mens regne plaske ned og me må springa siksak når me ska på do? Kan det væra at me ler lika godt av den vitsen me høyrte i fjor elle i forfjor? Elle det bare er rein kos i et pusterom uten et einaste krav. Ja kravet e vel helst at me har nok cognac med oss... Og samtid passe oss for cognacfellå!!!

Nå e den første etappen slutt. Nå e me hima og venta på ny tur. Nye tur med pølsegryte og god stemning rundt matbordet. Kanskje får nåken fram gitaren eller trekkspelet. Det e heilt sikkert at eg gleda meg masse te nye dagar med fantaliv.

Våronn

Me kjenne at det nærma seg årets beste årstid: våren! nå kan me løysa litt på kledno, åpna vinduene og nyta alle dei raue dagane på kalenderen - og best av alt: fremdeles gleda oss te at det ska komma ein sommar.

Men det e litt strevsomt og. Når me hive av litt klær så kjeme ekstraarbeide med kropp og sånnt fram. Et litt eldre skinn har ein tendens te å tørka inn. Huden på leggene mine såg ut som elvebreddene i Afrika i tørketiå. Itte at eg hadde heve stillongsen og studert det sørgeliga resultatet, måtte eg fram med alt eg hadde av kremar og oljer. Og eg trur eg må halda på ei stond før det heila jevna seg ut. Og så må me passa på  å ikkje sleppa inn alt for masse sol på de mjukaste partiene, nå må det velgast mellom brunfarge og skrukker - eller ikkje brunfarge og litt mindre skrukker.

Graset på plenen har fått et skjær av grønfarge, så det går seg nok te detta året og. Me ska ha fleire langhelger på bobiltur. Det kan væra nåke stress før me kjeme oss avgårde - sånnt litt høgt snakk (les kjefting) Men itte nåken mil senka roen seg og avslapningsmodus blir neste steg. Eg har budd på fine hotell, men sengå mi i bilen er å foretrekka. Det er herligt å ligga å dra seg mens nitimen surra på radioen.  Detta vise vel at eg e ei enkel sjel, som er lett å gleda!

Og det ska seiast: eg gleda meg veldig te glashyttå i blir ferdige!!!  Den innredningå eg har i håve mitt har eg ikkje funne i nåken katalogar ennå. Så det kan bli strevsomt når me kjeme te møbleringsdelen... Eller så blir det som vanligt: kompromiss (det praktiska blanda med litt fint). Katten trives godt i nybygget. Foreløpig kan han lura seg inn frå undersiå - men nå nærma det seg at Ernst får på golvet. Då må katten benytta tjenestevei for å komma seg inn. Eg e jo litt svake viss han smiska litt med meg. Dette e altså katten, som ikkje e ein han men ei hu. Innerst inne vet eg at katten lika Ernst besre enn meg. Derfor gir eg han aldri mat, men eg støvsuge kattahår - så eg fortene litt kos eg og

Livet er ikke det værste man har.....

Helseprat

Me så e begynt på nedoverbakken må stadigt innom forskjellige helseforetak. Eg både høyre og ser mindre enn før, og det knirka i ledd og tøyeligheten e blitt begrensa.

Eg har i ein periode vore hos kiropraktor. Det e fort gjort, og har ein vis effekt. Der blir me knekte og vridde på. Utruligt kos kroppen min har vore i forsvarsposisjon. Når han nærma seg vridningstidspunktet så stramde alt av musklar seg. Eg prøvde på å pusta rolig og slappa av. Det nytta ikkje. Og når han sette meg fast i et vippestativ for å klemma pusten ut av meg va eg livredde for at det sko komma ut luft som burde halda seg på plass. Så derfor va kroppen på vakt
så det haldt, og eg gløymde heilt ut å pusta. Men det viktigaste va jo at alt dette hjelpte

Ogi sist veka var eg på mammografi... Det står respekt av desse sykepleiarane så heile dagane legge bryster av ulik form og størrelse på glasplater og klemme til - for å få best bilde. Det blir et slags landscape. De har ei røst som e beroligane og ska få oss med ihelklemte pattar te å føla oss vel. ..eg må sei at detta må væra den mest kjedelige jobben eg kunne tenkt meg. Håpe de har hobbiar de kan dyrka i privaten. Uansett så gjere de et viktig arbeid.

Det nesta eg har tenkt å få sjekka opp nå er synet. Rett nok e brillene mine mindre enn et år gamle. Men eg laga så masse skrivefeil. Ikkje ser eg hybelkaninene heller.  Og ein del har eg ikkje lyst til å sjå. Så då spørs det og aldringsprosessen har satt seg i auene.

Men ellers går det ganske bra. Så då får me vel finna hjelp hos kiropraktor og liknande når me trenge det. Det er viktig å passa  både formen og helså, så me får ei fine tid nå når vår og sommar står for dørå.

Det er så flottå ha masse å gleda seg til!

Aksjon hagestova

Eg har jo nevnt det et par gonger; at me ska få oss hagestova eller vinterhage eller sommarstova..... Kjært barn.....

Det er omtrent 2 år siden byggverket blei byggemeldt, men plutselig var det vår og plutselig var det sommar og plutselig var det for seint det året - og sånn gjenn no dagan.

Men nå e det igang. Det e kommen opp nåken pinnar på terrassen, og ei svære rekning på at det ska komma meir, ligge på salongbordet og får oss te å gleda oss te å punga ut. Eg har nikka vennlig te nåken polakkar et par morgenar. Vett ikkje om det var av det gode, for de var plutselig vekke ein dag. Ernst har og vore ute med hammar og spiker. Lure på om det var for å ergra meg at han bråkte nåke fryktelig på lørdags føremiddag - før eg va oppe. Nå ser me jaffal konturane på ka detta kan bli.

Men det e nå utfordringane begynne: kossen ska det vara inni detta glasshuset? Eg har nåken idear om mjuke sofa og fine møbler... Eg begynna å skjønna at det ikkje e plass til det eg vil ha inni her. Og Ernst ska ha det PRAKTISK!!!! Hæ, hæ - eg vil ikkje ha det praktisk, eg vil ha må det FINT!!!!!

Det var antydning te høgt snakk når eg la fram mine planar. Itte så mange år burde eg visst at eg sko vore litt meir strategisk. Av og te må idear leggast fram på ein måte så gjer at motparten trur det er dei så kom på det. Eg  e jo ikkje heilt sikker på kos eg vil ha det heller. E redde for at eg kjøpe feil denna gongen og. Det e ein arv eg har fått frå mor mi; me e goe på å trega oss syke. Kjøpa møbler te et rom itte husken e vanskelig. Spesielt siden eg stort sett huska det større enn virkeligheten. Derfor e Ernst med, for han har alltid målband med seg, og han e bedre på å huska størrelsar. Men eg e bedre på å få det fint.. Det går seg nok te. Og plutselig blir det vår, og sommar og for seint igjen. Det finnes ingen garanti for at det blir fluffi puter og blomsterbilder denna sesongen. Tross alt ska me ut og kjøra bobil og

Mitt nye liv

Eg e hima på perm frå et opplegg som ska hjelpa meg på vegen te et sunnare liv. Og eg e ganske hekta! det e jo fantastisk at eg har fått denna muligheten. Av grunnar som er mine egne har eg fått innvilga dette oppholdet. Eg er veldig takknemlig for det. Eg ser jo at det er andre som har mange bedre grunnar enn meg til å delta På dette,  men av og til må ein bare væra egoist.

Så nå står to brett med knekkebrød i ovnen. Det er sånne som e fulle av solsikkekjerner og andre frø med avføringseffekt. Det kan bli skummelt detta her. Nå e det jo kjent at baking ikkje er der eg har mine sterkaste sider, og eg lure på om deigen eller rørå skulle væra av sånn konsistens så den eg har fått ned på bakepapiret. Frønå låg og flaut i ein dam av vatn (og de hadde fått muligheten til å svella i nødvendige minutter). Det kan væra at nåke mangla i deigen?

Men nå er det bare for meg å venta på det ferdige resultatet. Ittepå ska eg ut å gå. Må gjera nåken offer for å kunna innta næringsmidler av annen karakter i kveld. Det e jo lørdag!!!

Det e inni hampen travelt detta her. Eg ska også innta mine måltider i god tid før eg kjeme i nærheten av ulvehunger. Lure på ka eg ska gjera med dei to krukkene på kjøkkenet som inneholder sjokolade og sure ting.

Fram til nå er der ingen synlige resultat. For så vidt e det jo og litt trygt å væra i klubben med airbagmedlemmer. Me har ein fellesskap som dei perfekte mangla. Me kan jo samla oss i enighet om at "me ska jo leva", og "litt må ein jo kosa seg" og "det e godt å ha litt å gå på om me sko bli sjuke" og masse andre flotte sannhetar.

Eg har satt meg et mål om at eg til sommaren ska kjøpa ein kjole så går innøve. Og den ska ikkje væra svart eller ein aen farge så går i ett med omgivelsane.

Så visst nåken nå ser ein skikkelse rundt om på Varhaug som ser ut som et jærsk tre: svingande framøve i allslags vær, trossa alt og ikkje ser seg rundt. Bare får det gjort!!!! då e det sikkert meg. Dei som har observert meg i tidligare tider seie eg ser nåke sure ut ....

Men nå ska eg på kjøkkenet og snu brettå med knekkebrød. Enten e det blitt knekkebrød, elle så e det blitt frokostblanding. Me får sjå.