Ja vel, der blei det 3.juledag. Og då er det vel slutt. Alt det me har kava med på forhånd. Og kjøleskapet er lika fullt som for ei veke siden.
Her i huset har det gått forbløffande godt. På julafta var maten utmerket, om eg ska sei det sjøl. Nå ska det godt gjerast å bomma på pinnekjøtt. Men det var rett og slett ein goe sau.
Det virka som me alle fekk fine gaver. Det var goe lyd når pakkane blei åpna. Me var ikkje så mange så det var lite grunn til krangel. Etter at gjestene hadde sagt takk for seg, og oppvaskmaskinen var starta, smakte Ernst og eg på ei av gavene. Ei raude.
På 1. dag var me «arbeidende» gjester hos svigermor. Hu er snart 88 og hadde huset fullt av etterkommerar. Det var utrulig kjekt.
Og 2. Dag skulle mine ungar og barnebarn komma. men så kom det sjukdom i vegen, så dermed fekk eg ligga på sofaen og sjå julafilmar den dagen og. Huff, detta blir værre og værre.
Men så var det ribbå då, som hadde hatt sine 3 dagar i kjøleskapet med salt og pepper. Den gjekk eg i gang med. Eg søkte på oppskrifter på steiking av ribbe og gjekk i gang. Det skal seiast at før i tiå var det aldri problem å steika ribbe. Svoren var så hard at det var fare for tenner. Men i den seinare tid har eg hatt mange mislukka svorar. Det er den helsikens dårlige steikeovnen min. Den er ca 7 år, men har aldri vore god. Steike skjeivt og gir meg skuffelser i livet gang på gang. Vel eg starta med 225 gradene, og alt godt innpakka i folie. Det skulle ikkje sleppast ut snev av damp eingong. Eg brukte varmluft, siden over/undervarme hadde gitt så dårlig resultat før. Og etter 45 minutter blei folien fjerna, og temperaturen justert til 200. Så venta eg i 1 1/2 time, og då skulle alt væra bra. Det var det ikkje. Eg skrudde opp til 250 grader og stod klar med auene på stilk, for å sjå på når underet puffa opp. Men det skjedde lite. Så eg lot det halda på lenge. Kvar gong eg åpna steikovnsdørå velta røyken ut. Det som skulle blitt til sjy, hadde blitt nåke svart i botnen. Det var til å grina av. Men eg tenkte med meg sjøl at denna gongen gir eg meg ikkje. Eg fekk fart på grillen. Det blei ikkje mindre røyk. Var hallredde vaktselskapet skulle aktivert kamera og sjå på galskapen. Til slutt måtte eg ta ribbå ut. Den er veldig godt steikt, med masse usteikt svor på toppen. Og heila huset lukta gris. Eg måtte slå av vifte for den drog sur, gammal røyklukt ut av ovnen. Ei stund trudde eg det var Ernst som var dårlig i magen.
Men eg sette heile stasen inni et kjøleskap etter ei stund, og var bedøvd av steikeosen. Men så kom eg på at eg har pyrolyse, elle ka det nå hette på denne ovnen. Eg måtte få den rein etter operasjon mislykka ribbe. Og det blei så varmt rundt denne steikeovnen når denne pyrolysen virka, at eg haldt på å brenne meg når eg åpna kjøleskapsdørå. Det blei ikkje mindre steikelukt av dette.
Tilslutt var det bRe ein ting å gjera. Det var å ta kveld, og håpa på ny start i dag. Det var umulig å få sova, for det lukta ribbe av sengetøyet og.
I dag har eg vaska steikeovnen på gamlemåten. Sengetøyet blei vaska på 90 grader, og henge nå ute i den frie natur.
Eg har heve ribbå i fryså. Men eg er usikker på kos den smake.
