Det e jo sånt me gleda oss te i lang tid. Me i aldersgruppa frå 40 til 70 kan kunsten å leva livet. Det e bare ungdommen som trur me e nåken seige sofaslitarar uten gleder. Å du og du så masse de har å læra av oss!!!
Allerede på bussen på formiddagen går skravlå nåke enormt. Stemningen e goe. Det mesta e naturligt, med litt hjelp av smilevatn. Turen til Kristiansand går fort, og i restauranten på båten e både maten og ølet godt. Kan me ha det bedre?!!! Og plastposane blir sånn lettligt fyllt opp i taxfree'en. Me må ha nåke i reserve i tilfelle .... Men i Danmark e prisane på et nivå som gjere at me ikkje trenge å lura oss te på rommet. Det e uvant for oss å eta og drikka uten at det vise særligt i pengetaskå. Så då e det bare å fråtsa i alle nytelsane som kjeme i vår veg.
Ein del av oss brukte litt tid på shopping. Eg hoppte elegant øve den delen. Slite med å finna dei perfekte kledno i utlandet. Det e nåke med størrelsane.... Og det e grenser kor masse mat Ernst og eg kan ha i fryseboksen. Et brød vare meste ei heile veka, og eg handla helst på impuls rett før eg ska laga middag. Så derfor blei det bare dei to pakkane med bacon eg ikkje trong som blei med meg heim.
Me var ein kjempeflott gjeng. Og når Alf Jan tar fram gitaren og synge alle dei goe kjente sangane då kosa alle seg. Heila reisefølgje koste seg på lørdagen når me hadde sang og kos på røykeplassen så når me toga avgårde for å eta middag den kvelden va stemningen kjempegod.
Me åt både vel og lengje. Og så bar det ut i verden igjen på jakt etter nye opplevelsar. Me ler av fortellingar me har høyrt før og skryte akkurat passeligt. Nok til at stemningen helle seg på toppen. Me prøvde å komma oss inn ein plass der det såg ut som om de eldste gjestene var 22 år og 3 månader. Heldigvis var der fullt. Me trenge å gå på plasser der støynivået (musikken) ikkje er høgare enn at me kan snakka med sidemannen.
