Der va det gjort!

Hjelp! Me har kjøpt bobil.... Og nå har kvalene starta. Eg får ikkje sova om nettene, vakna itte eg så vidt har sovna. Kaldsvetta, og ser for meg gjeldsfengsel. Stakkars ungane mine, håpa dåke ikkje har kalkulert inn nåke arv i framtidå. Det ser ut te å bli lite formue igjen unda madrassen her i huset... Det vise bare at eg har et svingande føleseliv!!! Sko gjedna hatt behandling ... Eg var heilt DER OPPE på fredag. Eg gleda meg så inderligt te å reisa å sjå på vidunderet. Me sko te Eikelandsosen, og hadde pitstop i Ølen på veien. På lørdagsmorgen blei eg piska opp av sengå klokkå 0630. I strålande vær fauk me øve hei og vidder, og kom fram te selgaren lenge før dei va klar. Der stod de med vaskebøttå og forlegne smil når me kom .. (egentlig hadde de hatt tre veker på seg). Tenke de snakka om meg som ei sære, hallsure kjærring. For visst va jo bilen fine. Men eg va ikkje heilt sikker på kor begeistra ska eg vara? Det e jo selgar og kjøpar her. Men me kan ikke det der med å pruta. Eg e voksen opp i ein heim der mor mi alltid betalte litt meir enn de bad om når hu kjøpte varerog tjenestar utenfor butikk... Og eg har arva litt av det og. Men tilbake til bilen. Han e nåken år .. E lagte når mellomblått va fargen. Og det ska seiast, fargen e gjennomførte. Men eg lika han ikkje. Eg e et menneske med sans for haustfargar. Jaffal ikkje blått!!! Og det sa eg jo. Meste så eg skjemmes litt nå. Eg hadde jo sett bilde, eg visste han va blå. Men ikkje så blå ... Der va ikkje ein flekk eller rift i møbler eller gardiner. Utrulig. Eg klagte på fargen. E det løye de såg ut som om de hadde medlidenhet med Ernst? I tillegg ville eg fort him. Mens Ernst ville ha kaffi og kaker og sjå på utsikten og spør om alle mulige ting. Mens den kjærringå prøvde å væra hyggelige, men det e nå eingong sånn at når eg kobla øve så går det ner nåken gardiner i auene. Eg dette av litt.. Unnskyld. I Ølen syns alle at bilen med det blåa interiøret va fin. Nå står han der i gardsrommet. Eg har vaska gardiner og madrasstrekk og alt av tekstiler som kan vaskast. Og eg ekommen te at det e ein kjempeflotte bil. Egentlig e blåfargen fin. Det må væra håve mitt som e i ubalanse IGJEN. Det e nok et kupp!! Det e klasse øve oss nå når me glir fram i vår nye Concorde. Føle at det blir vanskelig å gi slepp på bussen som har vore del av vårt liv så kjempelenge. Eg meine at bussfolkå e meir romslige, tolerante, koslige, inkluderande, vennlige og masse aent enn mange andre. Har nok opplevd ein del snobbete bobilfolk. Heldigvis e de i mindretal. Inni meg vil eg altid væra ein bussefant. Uansett, nå e der ein flotte buss te salgs.