Carpe Diem

Syns det er så flott overskrift. Det er sånn det bør væra. Ikkje å starta med håret te værs i ein sleten stressless med sjeva med norwegia og kaffi som har vore på traktaren siden Ernst gjekk på arbeid for ein del timar siden.

Men det blir ikkje gull av gråstein, samma kor masse me gnikka på den. Nå trur eg egentlig at gråstein er meir anvendelig enn gull ....

Eg kjenne presset når eg kikka innom Facebookbook. Mine venner der er ivrige på å dokumentere sine prestasjonar på turfronten. Eg trenge den pushingå.

I dag hadde eg planar om å ta den samma rutå som eg har hatt et par gonger. Tar ca 40 minutt. Men det viste seg snart at det var ganske islagt, og eg har et bekkenbensbrudd friskt i minne. Det betydde at eg tok av på gjengrodde stiar. Kom inn i område eg sjelden går. Kjekt det og. Det finns egentlig mange fine eiendommer rundt i nærmiljøet. Eg rusla avgårde og før eg visste orde av det så hadde eg brukt opp 45 minutt. Dette kvalifisera til fin samvittighet resten av dagen. Og når så bestaste Rita kom på kaffebesøk så kjente eg at pulsen var i fin modus og eg kunne nyta livet.

I min nyvunnet pensjonisttilværelse har eg fint lite krav. Det er jo dette eg slite litt med å få på plass. Einaste målet er å ha middag klar til Ernst kjeme frå arbeid. I dag er det restemat frå søndag så det gav meg mulighet til ut på litt shopping. Nå e det jo klart at inntektsgrunnlaget gir grunn til litt mindre handel i år enn i fjor. Men pytt, pytt. Eg lengta til den 20. Det e då me pensjonistar vinne i lotteriet.

Nå har eg fremdeles litt restkunnskap igjen etter mi tid i arbeidslivet. Så eg har god kunnskap på å overføra frå Ernst til meg. Bare han har litt igjen, så går det godt...

Så sjøl om eg ikkje akkurat utretta ein masse eg kan ha på CV'en i desse dagar, så fyke tiå avgårde. Og eg har jo heller ikkje bruk for CV.....

Så nå e det bare å gjera klar kaffitraktaren. Det e fremdeles nåken betar igjen i skålå frå lørdag. Selvfølgelig dei som ikkje e best, men me slite ikkje akkurat med å få di ned....

Livet er ikke det værste man har....