Følsomhet

Eg trur eg e for følsomme. Kjenne på et vell av følelsar i alle situasjonar. Då helle eg vekke dei der private med hjerte og smerte... Eg snakke livet spesielt

For eksempel så kjenne eg det visst eg ved et uhell skulle dumpa borti ei eller aen så demonstrere/vise fram nye produkter i butikken. Ser eg ei så ska presentera ny ost eller et nytt knekkebrød så går eg store omveier. For eg har ikkje hjerta te å ikkje kjøpa visst eg tar imot smaksprøve..... Og det e ikkje alt eg har lyst på..  Har dåke sett meg når eg snike meg rundt med et ansiktsuttrykk som ska demonstrera likegyldighet?

Likt e det visst eg ska ha nye klær. Har eg då bedt om hjelp te forslag te nye garderobe - ja då kan eg for skams skuld ikkje la væra å kjøpa når ekspeditriså har bore fram lass på lass med klær te meg. Einaste e visst di klistra på seg sitt finaste tannpastaglis og seie: ja detta kledde du!  Og eg ser at det e Ikkje sant, at det heilt sikkert ikkje e sant. Då går eg ut samma kor mange antrekk eg har prøvd. De lure ikkje pus med ei tremus!!!!

Lure på ka tid eg ska vakna opp og finna ut at de andre i verden ikkje e sånn? Sikkert derfor eg har så mange "kupp" liggande rundt i skuffer og skap. Eg kjøpte for skams skyld. Det gjelde og dei så kjeme på dørå med tegningar så de selge te inntekt for si døve og blinde søster ...  Eg har prestert å kjøpa ei store eska med knivar på ein parkeringsplass i Tyskland. Fordi dei va "anbefalt" av verdens beste kokkar....   Kor dum går det an å bli?

Me e nok mange som e i denne "følelseklubben". Me lure på om me ska gå i begravelsen te ein gammale nabo på 105 år fordi me kjente eingong søskenbarnet? Me lure på om de trudde eg meinte det - når eg sa det???? Og så lure me på om nåken såg at eg snofla i egne føter når eg gjekk tur. Vannari om eg slo meg, bare ingen såg det!!!! følelsen av å skjemma seg ut øvegår skrubbsår på kneet.

Vel, nå føle eg for ein iskrem!